شکست
رژیم در متوقف
کردن جنبش ها
در دوران
ریاست جمهوری
آقای خاتمی
گفته می شد که
هر 9 روز یک
بحران بوجود
می آید . بحرانها
جهت
عمومیشان
تثبیت قدرت
مافیای مالی
نظامی بود .
امروز بعد از
تجربه قرار
داریم و می
توانیم مسائل
گذشته را با
وضوح بیشتر
بنگریم و
متوجه شویم که
بحرانها از چه
رو انجام می
گرفت .
در دوران
آقای احمدی
نژاد نیز
بحرانها
روزانه شده
اند . البته
بحرانهایی که
حکومت برای
مردم ایجاد می
کند .
گرانی طاقت
فرسا که حاصل
سیاستهای غلط
حکومت است . مخصوصا
واردات بی
رویه از طرف
حکومت که
زمینه ساز
گرانی از یک
طرف و تخریب
تولید داخلی
از طرف دیگر
شده است.
امروز به گفته
آقای ثروتی عضو
كميسيون
برنامه و
بودجه مجلس
، 14 میلیون نفر
زیر خط فقر
شدید قرار
دارند .
او توضیح می
دهد که : در
حال حاضر 6
ميليون نفر از
افراد تحت
پوشش كميته
امداد امام و
سازمان
بهزيستي به
طور متوسط
ماهانه 37 هزار
تومان دريافت
ميكنند؛
يعني درآمدي
نصف خط فقر
شديد دارند.
اگر اين افراد
براي زنده
ماندن
نيازمند
درآمد 2 دلار
در روز باشند،
بايد ماهانه 60
هزار تومان مستمري
دريافت كنند
که نمی کنند . قابل
توجه اینکه به
گزارش برنا
بخشی از درآمد
نفتی ایران در
سال 85 به خزانه
داری کل کشور
واریز نشده
است . که این
مبلغ بالغ بر 32
هزار میلیارد
تومان است . و
یا طبق تفریغ
بودجه سال 83 ، 6
میلیارد دلار
از درآمد نفتی
به حساب خزانه
داری کل کشور
واریز نشده
است .در مقابل
این همه بخور
و ببر که حتی
در مقابل مجلس
هم جوابگویی
ندارد ، آیا سهم
فقرا از بودجه
کشور یک پنجم
حد اقل نیاز
زندگی آنهاست ؟ و یا در
مقابل
درخواست کمک
از رئیس جمهوری
دریافت 50
هزار تومان و
یک پتو برای
سیری و گرم
شدن در زمستان
کافی است ؟
بیکاری ،گرانی
، مشکل کمبود مسکن
، اعتیاد
و مخصوصا بی
آیندگی نسل
جوان جزو
بحرانهایی
هستند که هر
لحظه مردم با
آنها زندگی می
کنند . این
بحرانها در حکومت
آقای
احمدی نژاد
شدت بیشتری
یافته اند .
در مقابل این
همه بحران،
جنبشهای
مردمی چه عملی
انجام می دهند
؟
جنبشها چه می
گویند و چه می
خواهند ؟ و
عملکردشان تا
به چد موثر بوده
است؟چند جنبش
و حرکت
اجتماعی را
بررسی می کنیم
.
جنبشهای
کارگری :
کارگران هفت
تپه : کارگران
این مجتمع 52
روز اعتصاب و
تحصن و اعتراض
گسترده در سطح
شهر داشتند .
در این تجمعات
کارگری در
روزهای مختلف
معترضینی
فعال بودند
ودر بعضی
روزها
تا حدود
10000 نفر در
تظاهرات شرکت
داشتند
. اعتراضات کارگران تا جایی
رسید که مردم
شهر با آنها
یک زبان شدند
و شهر را تعطیل
کردند . آنها
در مقابل
برخورد سخت
نیروهای
انتظامی و
گارد ویژه
شعار می دادند
: :
" نیروی
انتظامی
خجالت خجالت "
. و جهت تحقق
خواستهای خود
شعار می دادند
: کارگر
می میرد ذلت
نمی پذیرد
مدعی
عدالت خجالت
خجالت
سندیکای
کارگری حق
مسلم ماست
کارگر
زندانی آزاد
باید گردد
ساعدی(
نماینده شوش
در مجلس) حیا
کن هفت تپه را رها
کن
کارگران
ایران حمایت
حمایت
از آنجا که
درگیری نیروهای
سرکوب با
کارگران و
خانواده های
آنها شدت گرفت
، کارگران
لوله سازی
اهواز از آنها
پشتیبانی
کردند و در
متن اطلاعیه
خود آورده اند
:
شرم
بر شما باد که
این گونه به
جان زنان
وفرزندانی می
افتید که جز
دریافت حقوق
قانونی خود
خواسته ای
ندارند .
کارگری
که هیچگاه
نگفته است در
صدد براندازی نظام
است ،کارگری
که هیچ گاه به
فکر آشوب
نبوده ،
کارگری که برای
گردش چرخ های
اقتصادی
ایران از هیچ
تلاشی دریغ
نکرده است، کارگری
که در زیر
گرمای طاقت
فرسای
خوزستان جان
می سپارد ، کارگری
که خانواده
شهید است
،کارگری که
خانواده اش
گرسنه شب را
به روز می رساند
،کارگری که
جانبازشیمیایی
است، اما برای
گرفتن حق خود
با باتوم
روانه
بیمارستانش
می کنند.
ما
کارگران شرکت
لوله سازی
اهواز که
چندین ماه است
حقوق نگرفته
ایم و شرایطی
مشابه با کارگران
هفت تپه داریم
با اعلام
حمایت از
اعتراضات
قانونی
در هفت تپه
،اقدامات
سرکوب گرانه
را محکوم وخواستار
پایان دادن
پرونده قضایی
اعتصابات کارگری
هفت تپه هستیم
.
در همین
راستا
کارگران
ایران خود رو
نیز از کارگران
نی شکر هفت
تپه پشتیبانی
کرده در متن
آنها آمده است
: دستور
حمله به
کارگران از
طرف فرمانداری
که نماینده
حکومت می
باشد نشان داد
حکومت در
مقابل خواست
بر حق کارگران
فقط یک چیز را
بلد است سرکوب
و دستگیری
کارگران .
حمله
به کارگران
نیشکر و
دستگیری بیش
از 6 نفر از
نمایندگان
کارگران به
بهانه تحریک
کارگران آیا
غیر از نا
توانی حکومت
در
بر آورده کردن
خواستهای بر
حق کارگران می
باشد مگر
کارگران
نیشکر چه می
خواهند ؟عمده
ترین خواست
کارگران
پرداخت حقوق
معوقه 2 ماه
اخیر
پایان
دادن به
پرونده
سازیها و
احضار فعالین کارگری
به دادگاه
انقلاب
برکناری
مدیر عامل
شرکت یعقوب
شفیعی و همچنین
اعضای هیئت
مدیره این
شرکت
برکناری
رئیس حراست
شرکت فردی
بنام زیبداری که
در سرکوب،
جاسوسی و
پرونده سازی
علیه کارگران
نقش مستقیم
دارد.
این کارگران
زمانی صحنه
اعتراضات را
ترک کردند و
به سر کار خود
رفتند که قرار
شد به خواسته های
آنها پاسخ
داده شود .
کارگران
کوره پزخانه
ها ی آجر :
اعتصاب حدود
چهار هزار نفر
از کارگران
کارخانه های آجر
پزی ارومیه حدود
2 هفته طول
کشید . این
اعتصاب که با
خواست افزایش
دستمزد تولید هر
هزار عدد آجر
از 9500 تومان به 15000
تومان شروع
شده بود ، علیرغم
برخی اقدامات
کارفرمایان
برای شکستن
اعتصاب
همچنان ادامه یافت
.
کارفرمایان
در طول این
مدت برای در
هم شکستن اعتصاب
کارگران بویژه
در کوره های
آجر پزی منطقه
جاده ابهر
به شیوه های
غیر انسانی
متوسل شدند
وبا
ایجاد فشار و
اختلال در
زندگی روزمره
این کارگران
به اعتصاب آنها
پایان
داده و
کارگران را
وادار به عقب
نشینی کنند.
از جمله این
اقدامات ضد
انسانی
میتوان به قطع
گاه و بیگاه
آب و برق،
خاموش کردن
حمامها،
جلوگیری از
آمدن فروشندگان
ارزاق عمومی
به محل زیست
کارگران،
تلاش برای
ایجاد دو
دستگی در میان
آنان و گسیل
مامورین
نیروی
انتظامی به
کوره پزخانه
ها و بازداشت
کارگران و تهدید
کارگران به دخالت
دادن بیشتر
نیروهای
انتظامی
میتوان اشاره کرد.
در همین
راستا ،بعد از
30 روز اعتصاب
كارگران كوره
پزخانه هاي
قرچك بر سر
توافق قيمت
خشت خام، كوره
هاي آجرپزي بار
ديگر روشن شدند
.
با
توافق 3
نماينده
كارگري و 38
مالك
كارخانه، قيمت
هزار خشت خام
از 12500 تومان به 14
هزار تومان رسيده
و مورد تاييد
طرفين قرار
گرفت.
گفتني
است كارگران
شاغل در كوره
پزخانه ها روزانه
بيش از 17 ساعت
كار كرده و در
نهايت طي اين
مدت 14 هزار
تومان دستمزد
مي گيرند.
کارمندان
و کارگران
شرکت نفت
یك
منبع مطلع در
معاونت نیروی
انسانی ریاست
جمهوری گفت :با
موافقت
معاونت نیروی
انسانی رئیس
جمهور مجوز
لازم برای
هرگونه تصمیمگیری
در خصوص
پرداخت
اضافات حقوق
پرسنل به شركت
ملی نفت ایران
واگذار شد و
این شركت مجاز
است در سال ۷۸
درباره میزان
افزایش حقوقها
خودتصمیم
لازم اتخاذ
نماید.
يکی
از
"افتخارات" حکومت
احمدی نژاد
اين بود که
آنها با تعيين
حقوق ها توسط
مرکزی تحت
رياست جمهوری
مانع از
اختلاف فاحش حقوق
بين کارمندان
دولت شد . با
توجه به این
آیین نامه، حکومت
از
تصميم قبلی
خود عدول کرده
است . این
تصمیم گیری در
مورد کارکنان
شرکت نفت و
هواپیمایی نیز می
باشد
خارج از
نوبت و استثنا
قاعل شدن از
چه بابت است ؟
در بسیاری از
اعتراضات
مخصوصا
کارگری و یا
کارمندی در
چند ماه گذشته
موفقیت با
کارگران بوده
است . حد اقل
بنا شده است
حقوق عقب
افتاده را بپردازند
و یا در مورد
اضافه حقوق
آنها اقدام
شود . موج
نارضایتی ها و
نوع اعتراضات
با چند سال قبل
فرق می کند .
خواستها در
چهارچوب احقاق
حقوق انسانی
است که از طرف
کارفرما و در
اکثر موارد از
طرف حکومت رعایت
نمی شود .
جنبشهای
دانشجویی:
گاه
دانشجویان
دانشگاههای
مختلف بطور
منطقه ای صرف
عمل میکنند.
گاهی انجمنهای
دانشجویی
بشکل جمعی و
بهم
پیوسته
خواسته های
خود را دنبال
میکنند. زمانی
دانشجویان یک
دانشگاه چه در
تبریز باشد یا
شیراز و یا
تهران و مشهد
و ... صرفا
خواست صنفی
دانشجویان
خود دانشگاه را
پی میگیرد .
مثلا در خصوص
کیفیت بد غذا
، یا امکانات
بد خوابگاه و
یا نصب دوربین
مدار بسته در
دانشگاه و یا اعتراض
به خاکسپاری
شهدای جنگ در
محوطه دانشگاه
و ...اعتراض
می کنند و
زمانی از حق دوست
دانشجویی که
به زندان
افتاده دفاع
می کنند . در
این موارد
تعداد زیادی
به دفاع از او و
اعتراض به
دولت هم صدا
می شوند . مثلا 14
تیر ماه 87 در پی
درج برخی از
مسایل داخلی
دفتر تحکیم در
خبرگزاری
های دولتی از
جمله فارس و
حملات صورت
گرفته به
شورای مرکزی
این تشکل دانشجویی،
۳۶ انجمن
اسلامی زیر
مجموعه این اتحادیه
با صدور
بیانیه
مشترکی از
انتشار مسایل
داخلی دفتر
تحکیم وحدت در
خبرگزرای
های دولتی ابراز
نارضایتی
کرده اند و
حمایت قاطع
خود را از شورای
مرکزی اعلام
نموده اند. در
بخشی از متن بیانیه
آمده است:
"چندی
است که شاهد
هجمه های
گوناگون به
اتحادیه
انجمن های
اسلامی
دانشجویان
دانشگاه های سراسر
کشور (دفتر
تحکیم وحدت)
هستیم. هجمه
هایی که علت
اصلی آن دفاع
اعضای این
اتحادیه از
آزادی،
عدالت،
دموکراسی و
حقوق بشر و به
تبع آن انتقاد
از مسئولین بی
کفایت حاکمیت
اقتدارگراست."
و در مسئله
بازداشتهای
خودسرانه که 37
دانشجو
دانشگاه
مشهد
را دستگیر کرده
اند ، دانشجویان
در اعتراض به
این
بازداشتها ، کمیته
پی گیری متشکل
از 5 دانشجوبوجود
آوردند .
اعضای این
کمیته از 5
دانشگاه
مختلف کشور می
باشند . علت دستگیری
این دانشجویان
اعتراض
آنها به حراست
دا نشگاه بخاطر
ستاره دار
کردن دوستان
دانشجوی خود
بود.
دانشجو ،
موفقیت خود را
در تنها عمل
کردن نمی بیند
. دانشجو حق
دیگری را حق
خود می داند و
تعرض به حقوق
دیگران را
تعرض به حقوق
خود حس می کند .
این روند در طول
زمان و در طی
مبارزات
مختلف برای
بسیاری از
جوانان تفهیم شده
است . امروز
درگیریها
مختص یک شهر و
یا چند شهر
نیستند .
اعتراضات در
دانشگاههای
آزاد و دولتی در
پی
خلاص شدن از دست مدیریت
نالایق کشور
است .
جنبش معلمین :
شاید
اعتراضات طیف
معلمین تا به
امروز همانند
اعتراضات
کارگران نتوانسته
است کارساز
باشد. و جهت
اعتراض به در آمد
خود نتوانسته
اند اعتصابات
طولانی مدت که به
نتیجه دلخواه
بیانجامد
ترتیب دهند.
هر چند معلمین
قراردادی به
دفعات مختلف ،
در مقابل
استانداری ،
فرمانداری ،
اداره آموزش و
پرورش ، وزارت
خانه و مجلس
گرد آمده
اند و به
سیاستی که در
قبال آنها اتحاذ
شده اعتراض
کرده اند . منتهی
این اعتراضات
هنوز
همه گیر نشده
ولی دفعاتش بیشتر
از قبل و در
نقاط مختلف
کشور مثلا در
(کرمانشاه ،
اصفهان ،
شیراز ، مشهد
، مازندران در
خوزستان و ... ) شده
است .
جنبش زنان
:
زنان در
اعتراض به
تصویب قوانین
ضد بشری و ضد
زن در قانون
مدنی بسیار
فعالند و تا
به حال چندین
نفر از فعالین
جنبش زنان
برای ادامه
پافشاری خود
در راه اندازی
اعتراضات به
زندان افتاده
اند. همچنین
زنان بطور
پیگیر در پارک
و خیابان
معترض رفتاری
هستند که رژیم در
قبال آنها می
کند . طرح
امنیت
اجتماعی ، بخش
مهمی از کارش
، سرکوب زنان
است . تعداد
زیادی از
ملایان مدافع استبداد
فقیه در خصوص
لباس خانمها
اظهار نظرهای
مختلف کردند .
جدیدترینش
اینست که :
سید
رضی حدائق
معاون سیاسی
امنیتی
استانداری
فارس در جلسه
کارگروه
بانوان و
خانواده
استان فارس
با
تمجید از
اجرای طرح
عفاف و حجاب
در آموزش و
پرورش اظهار
داشت: این طور
نشود که به
محض تعطیلی
مدرسه ما شاهد
لباس تنگ و
کوتاه باشیم،
به ویژه حجم
بدن خانم ها
نباید در لباس
ها مشخص باشد.
پوشش زنان ایران
بر خلاف نظر
استبدادی و
سرکوبگرانه
رژیم انتخاب
می شود . این
مخالفت
تقریبا در همه
جای ایران
یکسان است و
طرح امنیت
اجتماعی
نتوانسته
تغییری در آن
بوجود آورد .
موفقیت در
پیشبرد
خواسته های
این جنبشها
اما تنها
زمانی بوجود
می آید که این
جنبشها یک صدا
شوند و همراه
شوند .
این اعتراضات
زمانی موثر
واقع میشوند
که از خاصه حق
طلبی
برخوردار باشند . و
در بسیاری از
این اعتراضات
، حق
خواهی و حق
طلبی را می
شود به عینه
دید . این
جنبشها در ظاهر
، جنبشهایی هستند
که خواست
مقطعی دارند .
مثلا معترضین خواهان
حقوق عقب افتاده
خود هستند ،
یا مخالف
گذاشتن
دوربین در صحن
دانشگاه
هستند ، یا
مخالف تحقیر
زن می باشند . ولی در
درازمدت
تبلور این
خواسته های
صنفی و کوشش
برای حقوق ،بدل
به خواست
عمومی احقاق
همه حقوق
شهروندی و آزادیخواهی
و استقلال
طلبی میگردد. رهبریت
و هدف این
اعتراضات در
سطح ملی ،بطور
مرتب
هم در ابعاد این
خواسته ها و
هم در شیوه
های احقاق آن
موثر تر
میشود.
نمونه نمایندگان
دانشجویان در مشهد
موافق حق
تمامی
دانشجویان ،
از هر شهر و هر
استان با هر
گویش و هر
عقیده بودند .
یا
اینکه
کارگران معترض
در خواسته های
خود خواهان
بر خورداری
دوستان و
هموطنان خود
از حقوق و مزایای
مکفی در تمامی
کشور
می باشند .
مشاهده می
کنیم که
مجموعه
حرکتها ترس از
افزایش
نیروی سرکوب
ندارد .
درواقع
میتوان گفت که
در پس پرده ، زبان
اعتراض به این
همه فقر و
تحقیر انسان
یکی شده است .
شاید پاسدار و
حراستی امروز
همچون ساواکی
دوران شاه ، دارد در
پنهان دست
آشتی در بسوی
معترض به بی
عدالتی این
رژیم می دهد .
ریسمانهای
اعتماد به این
نظام مدتهاست
که برای
اکثریت مردم
پاره شده است .
در
تمام جهان
شاید کشوری
همچون ایران
وجود ندارد که
2 ارتش ،
یک نیروی
انتظامی ،
نیروهای گشت
مختلف ، طرح امنیت
اجتماعی با یگان مخصوص
خود و یگان
سرکوب و
نیروهای
مختلف حراست ،
( حراست بنیاد مستضعفین
، حراست رهبری
، حراستهای
وزارت خانه
های مختلف ... ) و واواکی
تحت الامر
وزارت خانه و وزیر
داشته باشد .
در این کشور با
این همه نیوری
سرکوب ، تصور
اعتراض باید
خواب و
خیال باشد. ولی
واقعیت ،عکس
آن را نشان
میدهد. ملتی
واقف به حقوق
خود و فعال در
احقاق آنهاست
.
این همه
نیروی نظامی و
سرکوبگر تا
چند سال پیش
به مردم الغا
می کرد که :
این رژیم
میخش را برای 200 سال آینده
کوبیده ،
این
آخوندها
جیبشان ته
ندارد که ول
کنند بروند .
مگر
کسی از جانش
سیر شده که
مقابل اینها
بایستد .
اینها آدم
کشند .
ما خود را به
کشتن بدهیم که
چه بشود ؟
مگر دفعه قبل
که در
خیابانها
آمدیم چه شد ؟
سگ رفت ، گرگ
جایش را گرفت .
مردم از
اینها می
ترسند .
این طرز تفکر
، حاصل قبول
استبداد است .
واقعا راه حل
زندگی در
ایران قبول
زور استبداد
است ؟
راه حل زندگی
در نبود آینده
است ؟
راه حل تحصیل
بدون کار است
؟
راه حل
ورشکستگی
کارخانجات
بخاطر
سیاستهای
حکومت است ؟
راه حل حراج
نفت و گاز
کشور جهت
تثبیت قدرت است
؟
راه حل
هروئین ارزانتر
از سیگار است
؟
راه حل اقدام
به خودکشی 4200
دانشجو در یک سال
است ؟ دفتر
مشاوره وزارت
علوم،
اعلام کرد
"خودکشی"
دومین علت
اصلی مرگ
دانشجویان
ایرانی است .
یا اینکه راه حل
دیگری هم وجود
دارد؟ راه حلی
که
موفق است و
جویای پیروزی
امید بر یاس
می باشد
؟
جنبشهای
مردم در ایران
بدنبال شکستن
یاس در میان
همگانند و تخم
امید را در
اعتراض به بی
عدالتی در دل
بسیاری کاشته
اند . این
جنبشها از دیو
استبداد نمی
ترسند . می بینیم
که معترضند و
نمی ترسند .
تجربه
خاتمی و احمدی
نژاد به بسیاری
آموخته است که
دیگر
راه حلی در
درون این رژیم
موجود نیست .
بدین سبب جنبشهای
اجتماعی
فعالتر ،
هماهنگتر و
هدفمندتر شده
اند .
بر اساس یک
نظر سنجی در
ایران ، رژیم جنبشها
را به سه دسته
تقسیم می کند :
1 - جنبشها
، یا جنبشهای
محدود هستند
که رژیم از
این جنبشها
ترسی ندارد .
سعی رژیم بر
آن است که همه
این نوع جنبشها
را محدود کند .
2 - یا جنبشها ،
جنبشهای کور
گسترده هستند
. که بنا بر
وضعیت سنجی که
در ایران شده
است ، این جنبشها
را می توان با
کمک بسیجیان
سرکوب کرد . حضور
چه نوع
نیروی سرکوب در
یک جنبش ، از دید
رژیم هویت این
جنبشها را نشان
دهد .
3 - و یا جنبشها
هدفدار و
گسترده هستند
. این جنبشها
نیروها و شخص
هدف دهنده
دارند . و بر
اساس وضعیت
سنجی، رژیم از این
نوع جنبشها
وحشت کامل
دارد و میخواهد
سپاه و
بسیج هر دو را برای
سرکوب این نوع
جنبشها
هدفمند وارد میدان
مقابله کند .
در حال حاضر
رژیم منتظر
این نوع جنبش
و حرکت از طرف
مردم در کشور
است .
رژیم وحشت از
آن دارد که
مردم سخنگوی
خود را بیابند
.
اما مشخصات
سخن گو ی مردم
چه باید باشد
تا جنبشها همه
گیر و در سطح
ملی به دریای
خروشان جنبش
مردم سالاری
بدل شوند ؟ :
- در مقابل
رژیم استوار
ایستاده باشد
و مخالف ولایت
فقیه و هر نوع
ولایت باشد .
- دارای طرح
آزاد سازی از
استبداد به
مردم سالاری
باشد .
- موافق آزادی
و استقلال
کشور باشد .
- مدافع حقوق
همگان باشد و
در عمل ، در
طول زندگی خود
این دفاع را نشان
داده باشد .
- با سلطه گران
و بیگانگان
سازش نکند و
چشم کمک از
آنها و دخالت
دادن آنها در امور
داخلی کشور را
نداشته باشد.
- طرح اقتصادی
برای جامعه
داشته باشد .
- موافق
عدلت خواهی و
مخالف هر گونه
تبعیض و جنایت
مشروع باشد .